Vietnam Ho Chi Minh City
Door: Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Yvonne
26 November 2011 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
We vonden 1 weekje Cambodja wel genoeg. Het is er erg arm en dat zie je overal.
We werden opgehaald met een minibus van ons guesthouse (hotel), deze bracht ons naar bus 2, deze was heel luxe en we dachten dat we het zo wel konden volhouden tot Vietnam. Na een rit van 5 minuten werden we overgezet op bus 3. Deze was iets minder luxe. Hij was door stenen beschadigd en de airco en de tv deden het ook niet. Wij vonden het niet zo erg dat de tv het niet deed (dat scheelde weer karaoke nummers in het Cambodjaans). We konden in ieder geval slapen in de bus. Toen we weer in de hoofdstad kwamen moesten we met een tuktuk naar een ander station waar bus 4 ons naar de grens zou brengen. De tuktukchauffeur ramde zo een andere auto (met ons achterin) Gelukkig was het snel opgelost en konden we na 10 minuten verder. Poeh, we waren nog op tijd voor bus 4. Bus 4 was ruim en koel en dat is heel fijn als je weet hoe warm het hier is. We hadden allebei 2 stoelen. Bus 4 reed ons naar Ho Chi Minh City (Saigon). We kwamen na een reis van 14 uur aan in een heel gezellig guesthouse. De mensen hier waren super aardig en behulpzaam.
In Vietnam zijn geen tuktuks, maar wel moto's (brommertjes) en cyclo's (fietsen met een stoel voorop). We hadden een hele leuke dag in onze cyclo's totdat we na 5 uur moesten afrekenen. Toen schrokken we heel erg want we moesten veel te veel betalen. De fietsers vonden het vreemd dat we geen 140 euro wilden betalen, want we hadden toch een leuke dag gehad. Hier verdienen de mensen ongeveer 300 euro per maand, dus het was wel iets overdreven vonden wij. We hebben de mannen uiteindelijk samen 35 euro betaald voor 1 1/2 uur fietsen. De rest van de tijd sliepen ze als wij in een museum waren. Angelique en ik kunnen er gelukkig wel om lachen en de volgende keer gebeurt ons dit niet meer. De volgende dag bezochten we de Cu Chi tunnels. Vietnam heeft net als Cambodja veel oorlog gekend. De bekendste is die tegen Amerika (en het noorden tegen het zuiden). De Viet Cong groeven hele lange maar smalle tunnels om in het zuiden van Vietnam de Amerikanen aan te kunnen vallen. De Cu Chi tunnels zijn 200 km lang, 60 cm breed en 120 cm hoog) Nu was er elektrisch licht zodat de toeristen iets (maar niet veel) konden zien, maar in die tijd hadden ze olielampen. Ik ben er 20 meter ingekropen en wilde er snel weer uit. Brrr... heel eng.
Onze volgende stop zal Nah Trang zijn. Daarover meer in een volgend verslag.
We werden opgehaald met een minibus van ons guesthouse (hotel), deze bracht ons naar bus 2, deze was heel luxe en we dachten dat we het zo wel konden volhouden tot Vietnam. Na een rit van 5 minuten werden we overgezet op bus 3. Deze was iets minder luxe. Hij was door stenen beschadigd en de airco en de tv deden het ook niet. Wij vonden het niet zo erg dat de tv het niet deed (dat scheelde weer karaoke nummers in het Cambodjaans). We konden in ieder geval slapen in de bus. Toen we weer in de hoofdstad kwamen moesten we met een tuktuk naar een ander station waar bus 4 ons naar de grens zou brengen. De tuktukchauffeur ramde zo een andere auto (met ons achterin) Gelukkig was het snel opgelost en konden we na 10 minuten verder. Poeh, we waren nog op tijd voor bus 4. Bus 4 was ruim en koel en dat is heel fijn als je weet hoe warm het hier is. We hadden allebei 2 stoelen. Bus 4 reed ons naar Ho Chi Minh City (Saigon). We kwamen na een reis van 14 uur aan in een heel gezellig guesthouse. De mensen hier waren super aardig en behulpzaam.
In Vietnam zijn geen tuktuks, maar wel moto's (brommertjes) en cyclo's (fietsen met een stoel voorop). We hadden een hele leuke dag in onze cyclo's totdat we na 5 uur moesten afrekenen. Toen schrokken we heel erg want we moesten veel te veel betalen. De fietsers vonden het vreemd dat we geen 140 euro wilden betalen, want we hadden toch een leuke dag gehad. Hier verdienen de mensen ongeveer 300 euro per maand, dus het was wel iets overdreven vonden wij. We hebben de mannen uiteindelijk samen 35 euro betaald voor 1 1/2 uur fietsen. De rest van de tijd sliepen ze als wij in een museum waren. Angelique en ik kunnen er gelukkig wel om lachen en de volgende keer gebeurt ons dit niet meer. De volgende dag bezochten we de Cu Chi tunnels. Vietnam heeft net als Cambodja veel oorlog gekend. De bekendste is die tegen Amerika (en het noorden tegen het zuiden). De Viet Cong groeven hele lange maar smalle tunnels om in het zuiden van Vietnam de Amerikanen aan te kunnen vallen. De Cu Chi tunnels zijn 200 km lang, 60 cm breed en 120 cm hoog) Nu was er elektrisch licht zodat de toeristen iets (maar niet veel) konden zien, maar in die tijd hadden ze olielampen. Ik ben er 20 meter ingekropen en wilde er snel weer uit. Brrr... heel eng.
Onze volgende stop zal Nah Trang zijn. Daarover meer in een volgend verslag.
-
26 November 2011 - 16:43
Eline:
Hallo juf yvonne
Leuk dat u weer eens heeft geschreven!
En nog veel plezier met u wereldreis!
Groetjes Eline -
28 November 2011 - 17:18
Anishaa:
Hey juf Yvonne,
wat leuk dat u weer eens iets op uw blog hebt gezet. Heel interessant wat u allemaal gedaan heeft. Het gaat hier tot nu toe ook wel goed. Nog veel plezier verder op uw wereldreisje!
Groetjes Anisha -
29 November 2011 - 16:41
Sabine Van Groep 6:
Is/was het daar leuk om te zijn?? -
29 November 2011 - 16:41
Sabine Van Groep 6:
Is/was het daar leuk om te zijn?? -
04 December 2011 - 14:37
Yvonne:
@Eline en Anisha: bedankt meiden!
@Sabine: Alle landen waren leuk, maar in de tunnels bij Cu Chi vond ik het wel erg spannend. Vooral, die foto waar ik in een Luik kruip. Daar was het heel erg donker. -
22 December 2011 - 14:59
Loredana Uit Groep 6:
Die foto's zien er leuk uit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
